تدوین برنامه توانمندسازی روانشناختی مبتنی بر مدل جندمحوری شفیع آبادی و مقایسه اثربخشی آن با مدل شناختی توماس و ولتهوس

در این پژوهش، اثربخشی دو برنامه آموزشی مبتنی بر مدل چند محوری شغلی شفیع آبادی و شناختی توماس و ولتهوس بر میزان توانمندسازی روانشناختی مشاوران بررسی و مقایسه شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مشاوران زن و مرد بود که در دو قطب آموزش و پرورش شهر رشت مشغول به خدمت بودند. 60 نفر از کسانی که در پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی محقق ساخته، پایین ترین نمره را کسب و برای شرکت در جلسات آموزشی اعلام آمادگی کرده بودند، به عنوان گروه نمونه انتخاب و با رعایت تناسب در سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته توانمندسازی روانشناختی استفاده شد. با روش تحلیل عاملی، مشخص شد که پرسشنامه از یک عامل اشباع است که این عامل تحت عنوان توانمندی روانشناختی نام گذاری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بُن فرونی استفاده شد. نتایج نشان داد، برنامه آموزشی مبتنی بر دو مدل بر افزایش توانمندسازی روانشناختی شرکت کنندگان دوره آموزشی تأثیر مثبت و معناداری دارد (001/0 p<)؛ اما بین میزان تأثیرگذاری آموزشهای دو مدل بر میزان توانمندسازی روانشناختی شرکت کنندگان، تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین، بین ویژگیهای جمعیت شناختی در میزان توانمندی روانشناختی جامعه مورد مطالعه (جنسیت، آخرین مدرک تحصیلی، رشته تحصیلی و سابقه تجربی) و بین ارزیابی عملکرد گروه های مورد مطالعه توسط مدیران در سه مرحله (پیش-آزمون، پس-آزمون و پیگیری) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.